Arbitrage is een proceduretechniek geregeld in deel VI van het Gerechtelijk wetboek. Net zoals bij de minnelijke schikking komen enkel rechtsbekwame partijen en geschillen die vatbaar zijn voor dading in aanmerking. Deze techniek van geschillenbeslechting leunt zeer nauw aan bij een procedure voor een rechtbank, doch verschilt hierin dat het de partijen zijn die zelf een of meer arbiters aanduiden, die een oordeel vellen over het voorgelegde geschil zonder dat partijen over een beroepsmogelijkheid beschikken. Arbitrage wordt voornamelijk gebruikt in handelszaken. Partijen wenden zich hiervoor voornamelijk tot instituten die arbiters verenigen. Partijen kunnen ook zelf een arbiter voorstellen. Net zoals bij een procedure voor de rechter leggen de partijen bijgevolg de oplossing voor hun geschil in handen van een derde, de arbiter. Arbitrage verloopt evenwel in een volkomen besloten sfeer en leidt sneller tot een beslechting van een geschil dan een klassieke rechtsgang. Deze aribtrale uitspraken kunnen voor uitvoerbaarverklaring worden voorgelegd aan de rechtbank van eerste aanleg. In dat geval heeft de arbitrale uitspraak in principe dezelfde rechtskracht zoals een vonnis.